نتایج یک نظرسنجی که توسط سازمان صلیب سرخ استرالیا انجام شده است نشان می دهد استرالیا می تواند جای بهتری برای زندگی باشد، اگر هر استرالیایی هر روز حداقل یک کار مهربانانه انجام دهد.
سازمان صلیب سرخ استرالیا سطح مهربانی در جامعه این کشور را مورد بررسی قرار داده است.
طبق یک نظرسنجی که از بیش از هزار نفر که بیشتر از ۱۸ سال سن داشتند به عمل آمده است مشخص شد که ۹ نفر از هر ۱۰ نفر معتقدند که کمک به دوستان، اعضای خانواده، همکاران و سایر اعضای جامعه باید یک اقدام روزمره باشد.
پاپی براون (Poppy Brown) مدیر این سازمان در ایالت نیوساوت ولز می گوید ۹۵ درصد از افرادی که در این نظرسنجی شرکت کرده بودند در طول سال گذشته حداقل یک اقدام مهربانانه از جمله اهداء لباس و یا صرف وقت و پول برای کارهای خیر انجام داده بوده اند.
این مطالعه نشان داد سه نفر از هر پنج نفر به انجام اقدامات بیشتر برای کمک به جامعه علاقه دارند.
خانم براون می گوید: «ما می دانیم که فرصت های کوچکتر زیادی برای افراد وجود دارد تا برای جامعه کاری کنند. برای مثال، در سازمان صلیب سرخ ما افرادی را داریم که هر روز صبح با سالمندانی که به تنهایی زندگی می کنند تماس می گیرند. این افراد هر روز یک ساعت یا نیم ساعت صرف این تماس های تلفنی می کنند قبل از این که به محل تحصیل یا کار خود بروند و این عالی است. و ما می دانیم که افراد زیادی در رویدادهای ورزشی آخر هفته باربیکیو درست می کنند و یا یک فنجان چای با همسایه خود صرف می کنند تا ببیند حالشان خوب است و یا با همکاران خود صحبت می کنند. نیاز نیست این یک کار خیلی سنگین باشد و مجبور باشید آن را در روز خود بگنجانید.»
این سومین نظرسنجی است که این سازمان در طول ۴ سال گذشته در مورد مهربانی انجام داده است.
این نظرسنجی مصادف است با یک رویداد سالانه که در آن بیش از ۸ هزار و ۵۰۰ نفر به همسایگان و اعضای جامعه خود سر می زنند.
این بخشی از یک برنامه گسترده تر است که توسط سازمان صلیب سرخ اجرا می شود و در آن افراد داوطلب به افراد سالمندی که در تنهایی و انزوا زندگی می کنند سر می زنند.
خانم براون می گوید بسیاری از افراد سالمندی که در قالب این برنامه مورد حمایت قرار می گیرند افرادی هستند که خانه نشین شده اند و این تماس ها احتمالا تنها تماسی است که در طول روز دارند.
وی می گوید این سازمان همیشه به دنبال داوطلبانی است که به زبان های مختلف صحبت می کنند.
خانم براون می گوید: «این ممکن است تنها تماس تلفنی باشد که یک فرد سالمند در تمام طول روز دریافت می کند. این شاید تنها گفتگویی باشد که در تمام طول هفته با سایر افراد دارند. افرادی که در قالب این برنامه به آنها کمک می کنیم واقعا قدردان این حمایت هستند.»
این مطالعه نشان می دهد استرالیایی ها در حال دلسوزتر شدن هستند به طوری که اکنون بیشتر از سه سال پیش برای تبدیل کردن جامعه به محلی بهتر اهمیت قائل هستند.
طبق نتایج این نظرسنجی افرادی که بالای ۴۰ سال سن دارند بیشتر از افراد زیر ۴۰ ساله اعتقاد دارند که مهربانی باید به طور مستمر انجام شود.
با این وجود این افراد زیر ۴۰ ساله هستند که به طور قابل توجهی بیشتر در کارزارهای حمایتی مشارکت فعال می کنند.
پرفسور گری بوما (Gary Bouma) رییس گفتگوی بین فرهنگ ها و ادیان آسیا-اقیانوسیه در سازمان یونسکو است.
وی می گوید مهربانی و دلسوزی ویژگی های اساسی تمام ادیان هستند ولی رفتارها و خصوصیاتی هستند که جزو ویژگی های ذاتی انسان ها محسوب می شوند.
آقای بوما می گوید: «نیازی نیست دین داشته باشید تا دلسوز باشید، البته ادیان نمونه ها، داستان ها و انگیزه های فوق العاده ای برای دلسوزی ارائه می دهند. اما شما می توانید از طریق توجه به نیازهای دیگران هم به این نقطه برسید. ما جامعه ای هستیم که اخیرا خشکسالی ها، آتش سوزی های فصلی و اکنون کروناویروس را تجربه کرده ایم. این می تواند باعث ایجاد حس دلسوزی در ما شود. این همچنین می تواند باعث ایجاد نوعی خودخواهی شود، مانند احتکار دستمال توالت و یا سایر کارهای احمقانه شود. اما اساسا ما مهربان و نگران هم هستیم.»
وقتی نیت های خیرخواهانه مورد بررسی قرار گرفت، مشخص شد که ساکنان ایالت ساوت استرالیا بالاترین رتبه را در این خصوص دارند، به طوری که ۹۳ درصد از آنها با این عبارت که «جهان جای بهتری خواهد بود اگر همه ما هر روز یک کار خوب انجام دهیم» موافقند.
این شامل کمک به دوستان، خانواده، همکاران و سایر اعضای جامعه می شود.
کوئینزلند و ویکتوریا با ۸۹ درصد و وسترن استرالیا با ۸۸ درصد در جایگاه های بعدی قرار داشتند.
خانم مری-ان یئو (Mary-Anne Yeo) برای مدت بیش از یک سال در سازمان صلیب سرخ به عنوان یک داوطلب فعالیت کرده است.
او در یک برنامه این سازمان تحت عنوان «خانواده من را پیدا کن» (Find My Family) فعالیت می کند. این برنامه به افرادی که به دلیل جنگ، بحران و یا مهاجرت از اعضای خانواده خود جدا شده اند کمک می کند تا آنها را پیدا کنند.
وی می گوید: «اگر بتوانیم دوباره این ارتباط ها را برقرار کنیم این بهترین چیز است. وقتی شما به این اقدام نگاه می کنید می بینید یک اقدام مهربانانه است ولی به نظرم اگر با دقت به اطرافمان نگاه کنیم موارد بیشتری از مهربانی را می بینیم. برای مثال چند روز پیش در یک سوپرمارکت در صف ایستاده بودم و یک خانم پول کافی برای پرداخت چیزهایی که خریده بود نداشت و شخصی که پشت سر او بود این پول را پرداخت کردو من با خودم گفت این چیزی است که همه جا اتفاق می افتد و متوجه آن نمی شویم تا این که چنین چیزهایی را ببینیم.»
این بررسی جدید نشان داد زنان به طور کلی دلسوزتر از مردان هستند به طوری که ۸۴ درصد از زنان در طول سال گذشته کارهای خیرخواهانه و برای کمک به دیگران انجام داده اند در حالی که این در بین مردان ۶۲ درصد بود.
پرفسور بوما معتقد است سیستم آموزشی می تواند مهربانی را ترویج دهد.
وی می گوید: «برخی از گرایشات مردانه ما مانع مهربان بودن می شوند. برای برخی از مردان، مهربان بودن شاید کمی زنانه به نظر برسد. ما باید مراقب این باشیم که چطور به مردان شکل می دهیم. آیا مردان طوری شکل می گیرند که مهربان باشند و آن را یک ارزش قلمداد کنند و آن را ویژگی می دانند که باید تقویت شود؟ گاهی اوقات این کار را انجام نمی دهیم. ما برای سرسخت بودن ارزش قائل می شویم. اما نباید این طور باشد. مهربانی مهمتر است ولی متاسفانه می بینم که از برخی از افراد رانده می شود. این آنها را در مقابل ذات انسانیشان در رابطه با دیگران قرار می دهد.»
