یکی از موضوعات اصلی کارزارهای این هفته، اطلاع رسانی در مورد شرایط سخت کم سن و سال ترین قربانیان سکته مغزی است که اغلب فراموش می شوند.
در سال ۲۰۱۵، جرجیا پیکاک (Georgia Peacock) یک دختر ۱۱ ماهه عادی به نظر می رسد که در سیدنی بزرگ می شد. اما همانطور که پدرش تونی پیکاک توضیح می دهد، شرایط به طور ناگهانی تغییر کرد.
وی می گوید: «ما در حیاط پشتی خانه نشسته بودیم و جرجیا داشت با سنگ ها بازی می کرد. ناگهان شروع به جیغ زدن و ضربه زدن به سمت چپ سرش کرد. به همین دلیل ما بلافاصله او را برداشتیم و به داخل رفتیم و او در عرض حدود دو دقیقه هوشیاری خود را از دست داد.»
دلیل این ناراحتی جرجیا این بود که یک آنوریسم یا بیرون زدگی در یکی از رگ های مغزش دچار پارگی شده بود.
او به بیمارستان منتقل شد و متخصصان توانستند جان وی را نجات دهند.
اما پدر وی توضیح می دهد که عذابی که وی می کشید تمام نشد.
وی می گوید: «یکی از عوارض پارگی آنوریسم در مغز این است که ممکن است دچار سکته مغزی شوید و جرجیا هم شد. سه هفته بعد از این که از آنوریسم نجات پیدا کرد، او دچار سکته مغزی شد و این روی سمت راست بدنش تاثیر گذاشت.»
سکته کلمه ای رایج برای شرایط مختلفی است که باعث می شود خون به دلیل پارگی یا انسداد رگ ها، به بخشی از مغز نرسد. همین امر باعث می شود به دلیل نرسیدن اکسيژن و مواد مغذی کافی به سلول های این بخش از مغز، این سلول ها بمیرند و این می تواند باعث مرگ و یا معلولیت فرد شود.
باور عمومی این است که سکته مغزی چیزی است که سالمندان دچار آن می شوند.
اما جرجیا پیکاک فقط یکی از حدود ۶۰۰ نوزاد و کودکی است که هر سال در استرالیا دچار سکته مغزی می شوند.
این یکی از ۱۰ عامل اصلی مرگ و میر کودکان در استرالیا است و بیشترین نرخ مرگ و میر را در ۱۲ ماه اول زندگی دارد.
دو هفته قبل از این اتفاق در حیاط خانه شان، جرجیا تازه شروع به برداشتن اولین قدم های خود کرده بود.
پدر جرجیا می گوید، پس از این که وی دچار سکته مغزی شده بود، او مجبور بود دوباره چیزهایی حتی خیلی ساده تر از راه رفتن را دوباره از نو یاد بگیرد.
وی می گوید: «جرجیا نمی توانست تشخیص دهد که در سمت راست بدنش دست و پا دارد. بنابر این بخش زیادی از کارهایی که برای درمان وی انجام می شد روی این متمرکز بود که به او آموزش دهند تا تشخیص دهد این بخش از بدن را نیز دارد که می تواند به او کمک کند تا حرکت کند.»
این هفته در استرالیا تحت عنوان هفته ملی سکته مغزی نامگذاری شده است.
بنیاد سکته مغزی یک بسته اطلاع رسانی، ویژه کودکانی که از سکته مغزی نجات پیدا کرده اند تحت عنوان «سفر سکته مغزی خانواده ما» (Our Family’s Stroke Journey) عرضه کرده است.
هدف از این اقدام پر کردن خلاء اطلاعات در مورد سکته مغزی در کودکان است، چرا که اکثر مطالب مربوط به سکته مغزی روی سالمندان متمرکز شده است.
این اقدام با هدف کمک به والدین و پزشکان متخصص و پژوهشگران برای کمک به درمان این کودکان تهیه شده است.
جود چرنکاسکی (Jude Czerenkowski) مدیر ملی بنیاد سکته مغزی می گوید آگاهی در مورد سکته مغزی در کودکی در حال افزایش است.
وی می گوید: «اکثر ما فکر می کنیم سکته مغزی فقط برای سالمندان اتفاق می افتد. و سکته مغزی در جامعه به عنوان یک مشکل سلامت بخوبی درک نشده است. اما واقعیت این است که سکته مغزی می تواند در کودکان و حتی جنین در رحم مادر و در نوجوانان رخ دهد. این ممکن است در هر سنی اتفاق بیفتد. من فکر می کنم درک بیشتری در این خصوص در حال ایجاد شدن است و بخش عمده این به دلیل فعالیت هایی است که والدینی که فرزندانشان دچار سکته مغزی شده اند انجام می دهند و بخوبی این پیام را منتشر می کنند ولی باید اقدامات بیشتری انجام شود.»
افزایش آگاهی در مورد سکته مغزی در کودکان به عالیرتبه ترین دفتر در استرالیا نیز رسیده است.
بمناسبت هفته ملی سکته مغزی، یک پیام از سوی اسکات موریسون نخست وزیر استرالیا منتشر شده است.
وی می گوید: «در استرالیا، هر ۹ دقیقه یک سکته مغزی رخ می دهد. این برابر با حدود ۵۶ هزار استرالیایی در سال است. این یکی از بزرگترین عوامل مرگ و میر و معلولیت ما است. سکته مغزی ممکن است برای هر فردی پیش بیاید، در هر کجا و در هر سنی. به یاد داشته باشید تا سریع اقدام کنید و به نجات زندگی یک نفر کمک کنید.»
در نوزادان، تشنج یا خواب آلودگی شدید ممکن است علائم سکته مغزی باشند.
در کودکان و نوجوانان این علائم می تواند به صورت ضعف یا بی حسی در صورت، دست و پا و مخصوصا در یک سمت بدن باشد، همچنین سرگیجه و مشکل داشتن در صحبت کردن و یا بلعیدن.
اگر احتمال می دهید کسی به سکته مغزی مبتلا شده باشد سریعا با شماره تلفن ۰۰۰ تماس بگیرید.
اکثر کودکانی که دچار سکته مغزی می شوند دچار معلولیت های دائمی می شوند.
خوشبختانه ، پس از توانبخشی گسترده ، جورجیا پیکاک یک کودک شش و نیم ساله نسبتاً طبیعی است.
او اکنون در ملبورن در کنار خانواده اش زندگی می کند، به مدرسه می رود و می تواند به تنهایی سوار دوچرخه شود.
پدر وی، تونی، می گوید این خیلی مهم است که دوره های توانبخشی فشرده به سرعت شروع شود.
وی می گوید برنامه ملی بیمه معلولیت یا NDIS نقش مهمی در این زمینه ایفا می کند.
تونی می گوید: «۹۹ درصد از افراد اگر جرجیا را ببینند نمی توانند متوجه شوند که او دچار سکته مغزی شده بوده است. . این به خاطر این است که ما خیلی سعی کردیم تا بموقع دست به کار شویم و اقدامات توانبخشی فشرده را به سرعت شروع کنیم. و با NDIS یک فرصت بزرگ برای حمایت از خانواده ها وجود دارد تا به خدمات توانبخشی ضروری برای کودکانشان دسترسی پیدا کنند. که این در نهایت باعث خواهد شد تا این کودکان در زندگی خود در آینده به خدمات پزشکی زیادی نیاز نداشته باشند.
