سمیعالله عمری (مستعار) بارها و بارها از ترس جانش محل زندگی خود را تغییر داده است.
نامههایی که دم در خانهاش انداخته میشوند و او را تهدید به مرگ میکنند، دیگر برایش به اتفاقات عادی تبدیل شدهاند.
وقتی مردم از او میپرسند که برای گذران زندگی چه کار میکند، مجبور است دروغ بگوید که کار آزاد میکند یا در بخش ساختوساز کار میکند. اما در ته دلش میداند که این دروغها در نهایت با گذشت زمان برملا خواهند شد.
آقای عمری از کابل به اسبیاس نیوز میگوید: «ما نمیتوانیم (برای همیشه) پنهان شویم.»
او میگوید: «ما نمیتوانیم گذشته خود را پنهان کنیم. همه آنچه شما انجام دادهاید، روزی برملا میشود.»
سمیعالله که اکنون برای امریکاییها کار میکند، قبلاً به عنوان مترجم برای ارتش آسترالیا کار میکرد و از اواخر سال ۲۰۰۹ تا ۲۰۱۱ به نظامیان آسترالیایی در برقراری ارتباط با افراد محلی در ارزگان و کابل کمک کرده است.
او میگوید که به طور منظم شبها را در صحرا با سربازان استرالیایی میگذراند و بین روستاییان و سربازان و همچنین سربازان افغان برای آموزش در نزدیکی پایتخت ترجمه میکرد.
او میگوید: «ما فقط سربازان بدون اسلحه بودیم و به آنها کمک میکردیم.»
این جوان ۲۹ ساله بیش از یکدهه را صرف کمک به نیروهای خارجی در افغانستان کرده است، و این همکاری او را به یک هدف اصلی گروههایی شبهنظامی و تروریستی تبدیل کرده که مخالف حضور «اشغالگران» در کشورشان هستند.

سمیعالله عمری (راست) با سربازان آسترالیایی و امریکایی در کابل Source: Supplied
از نظر طالبان و سایر گروهها، افغانهایی مانند سمیعالله خاین و جاسوس محسوب میشوند.
'او در انتظار ویزه کشته شد'
با خروج قریبالوقوع نیروهای بینالمللی در ۱۱ سپتامبر، از جمله حدود ۸۰ سرباز آسترالیایی، افغانهایی که با نیروهای خارجی کار میکردند و سعی در فرار از کشور جنگزده خود دارند، در رقابت با زمان قرار گرفتهاند.
اسبیاس نیوز دریافته است که دهها نفر مانند سمیعالله هنوز منتظر شنیدن خبری درباره درخواست ویزه پناهندگی خود از طرف وزارت امور داخله آسترالیا هستند.
سمیعالله میگوید: «اوضاع هر روز بدتر میشود.»
«هر روز شاهد قتلهای هدفمند هستیم. ما شاهد آدمربایی هستیم، شاهد انفجارها هستیم.»
سمیعالله میگوید، تنها در سال جاری در هر ماه دو عضو جامعه کوچک مترجمان افغان قربانی قتلهای هدفمند شدهاند.
او میگوید: «همین سه روز پیش، ما یک نفر را از دست دادیم و او در حالی کشته شد که منتظر ویزه خود بود.»
'کل خانواده یک هدف است'
احمد (مستعار) روز عادی کاری خود را در یک رستوران فستفود داخل اردوگاه نظامیان آسترالیایی در کابل به پایان رسانده بود که نامهای را روی شیشه موتر خود دید.
در نامه او را تهدید به مرگ کرده بودند: ما میدانیم که تو برای خارجیان کار میکنی. یا کارت را متوقف کن، یا با «عواقب» آن روبهرو شو.
احمد به اسبیاس نیوز میگوید: «من بسیار شوکه شدم.»
او میافزاید: «از آن روز به بعد موترم را فروختم. سبک لباس پوشیدنم را تغییر دادم تا شناخته نشوم. و حتا روال زندگی خود را تغییر دادم، به عنوان مثال، مسیر رفتوآمد خود (به کار) را تغییر دادم.»
اما این چیزی نیست که خواب را از چشمان احمد ربوده است.
باری طالبان یکی از عزیزان او را هنگام سفر به خارج از کابل برای دیدار با خانوادهاش اسیر و شکنجه کردند.
احمد میگوید: «من خیلی نگران شخص خودم نیستم. برای خانوادهام نگران هستم- من سه فرزند دارم.»
«در افغانستان، بیشتر خانوادههای بزرگ با هم زندگی میکنند. اگر آنها بدانند که به عنوان مثال یک نفر با خارجیها کار میکند، همه خانواده به هدف تبدیل میشوند.»
این مرد ۴۱ ساله میگوید از زمان اعلام برنامه خروج نیروهای بینالمللی از افغانستان، زندگیاش تبدیل به یک «کابوس» شده است.
او میترسد بعد از خروج کامل نیروهای بینالمللی، تاریخ تکرار شود و جنگ داخلی دوباره در افغانستان در بگیرد که در این صورت، کارکنان دولتی و نظامیان خارجی هدف ترور قرار خواهند گرفت.

احمد با یک سرباز بریتانیایی در افغانستان Source: Supplied
او میگوید: «ما دیدیم که این وضعیت یکبار [قبل از خروج] روسیها تکرار شد؛ افرادی که با روسیها کار میکردند، کشته شدند و هدف قرار گرفتند.»
انتظار طولانی پناهندگی
افغانهایی که از مأموریت آسترالیا در افغانستان پشتیبانی کردهاند، میتوانند تحت برنامه «افغان LEEs» (کارمندان محلی افغان) برای یک ویزه ویژه درخواست بدهند.
از سال ۲۰۱۳ تابهحال بیش از ۱۲۰۰ افغان تحت این برنامه ویزه بشردوستانه آسترالیا را گرفتهاند.
سمیعالله و احمد هر دو برای درج تقاضای این نوع ویزه تأیید شدهاند، اما میترسند همهگیری کووید-۱۹ روند رسیدگی به درخواستهای آنها را کُند کند.
احمد ظرف چندماه پس از اخذ فرم واجد شرایط بودن خود در اواسط سال ۲۰۲۰ درخواست ویزهاش را درج کرد، اما تا هنوز از نتیجه آن خبری نیست.
او میگوید: «من هیچ خبری، حتا یک شماره پرونده، از آن دریافت نکردهام.»
اوضاع 'ناگوار' برای مترجمان
احمد و سمیعالله تنها نیستند. بیش از ۴۰ تن از افغانهایی که تحت برنامه «کارمندان محلی افغان» برای ویزه پناهندگی آسترالیا درخواست دادهاند، از حکومت فدرال تقاضا کردهاند که به درخواستهای آنها تا قبل از سپتامبر رسیدگی کند.
این مترجمان در نامه مشترکی به حکومت آسترالیا که نسخهای از آن به دست اسبیاس نیوز رسیده، نوشتهاند که «به طرز اسفناکی در مورد اتفاقات بعدی نگران هستند».
در نامه آمده است: «تعدادی از همکاران ما توسط طالبان یا دولت اسلامی (داعش) تهدید شدهاند، خوشبختانه به برخی از آنها کمک شد تا به آسترالیا نقل مکان کنند و بقیه هنوز باقی ماندهاند. ما میخواهیم اظهار کنیم که آسترالیا نباید تا زمانی منتظر بماند که بقیه ما نیز تهدید شویم یا هدف قرار بگیریم.»
جان بکسلند، استاد مطالعات امنیتی و اطلاعاتی دانشگاه ملی آسترالیا معتقد است که بعد از اکمال خروج نیروهای خارجی، خشونتها در افغانستان افزایش خواهند یافت و نظم عمومی بههم خواهد ریخت.
آقای بکسلند میگوید آنهایی که با نیروهای آسترالیایی و ائتلاف در افغانستان کار کرده در خطری «واقعی و مستقیم» قرار خواهند گرفت.
پروفیسر بکسلند به اسبیاس نیوز میگوید: «این [خطر] بسیار ناگوار خواهد بود.»
'لطمهای ماندگار بر جبین آسترالیا'
جیسون اسکنز، کاپیتان پیشین ارتش آسترالیا و از حامیان طولانیمدت مترجمان افغان میگوید خروج کامل نیروهای آسترالیایی از افغانستان زمینه پناهندگی را برای کارمندان محلی سابق ارتش آسترالیا سختتر میسازد.
او میگوید، وقتی آسترالیاییها برای همیشه افغانستان را ترک کنند، کارمندان سابق آنها به آسانی قادر به دریافت گواهینامه مورد نیاز برای درج درخواست ویزه پناهندگی نخواهند بود.
آقای اسکنز همچنین واهمه دارد که اگر طالبان کنترل جادهها یا میدانهای هوایی در دست بگیرند، میتوانند جلو خروج افرادی که ویزه خارجی دارند را از کشور بگیرند.
او به اسبیاس نیوز میگوید: «به نظر من، این لازمی است که سیستمی را راهاندازی کنیم و آن درخواستها را قبول کنیم و بهموقع به آنها رسیدگی کنیم و ترتیب این سیستم را باید حالا بدهیم.»
«نحوه خارج شدن ما از این جنگ، به نظر من، لطمه ماندگاری را بر آسترالیا به عنوان یک ملت و همچنین اعتبار ارتش برجا خواهد گذاشت.»
'در صدر اولویتها'
پروفیسر بکسلند میگوید آسترالیا تعهد اخلاقی دارد که آنهایی را که جان خود را برای پرسنل ارتش به خطر انداختهاند، کمک کند.
او میگوید: «ما باید واقعاً از هرگونه نگرانیهای بروکراتیک یا ایرادهای جزئی یا نگرانیهای پروتکلی عبور کنیم.»
«ما باید به کسانی که در کنار ما بودهاند و اکنون زندگی شان در خطر است، دست دوستی و ایمنی بدهیم.»
حزب کارگر از حکومت میخواهد درخواستهای ویزه افغانهایی را که در خطر هستند، بدون تأخیر نهایی کند.
برندن اوکانر، سخنگوی اپوزیسیون در امور دفاع میگوید آسترالیا نسبت به مترجمان افغان که شانه به شانه سربازان ارتش آن کار کرده، مسئولیت مراقبتی دارد.
آقای اوکانر در بیانیهای به اسبیاس میگوید: «این مترجمان در مواردی یونیفرم آسترالیایی پوشیدند و به قیمت قرار دادن جان شان در معرض خطرات جدی، کمک کردند سربازان ما ایمن بمانند.»
«در حالی که هر پرونده باید بر مبنای شایستگی آن بررسی شود، حکومت موریسن نباید در پردازش این ویزهها تأخیر کند.»
یک سخنگوی حکومت در بیانیهای به اسبیاس نیوز میگوید که برنامه پناهندگی کارمندان محلی سابق افغان (Afghan LEEs) «همچنان تحت برنامه بشردوستانه سال مالی ۲۱-۲۰۲۰ در اولویت حکومت قرار دارد».
این سخنگو میگوید: «به متقاضیان ویزه از جمع کارمندان محلی تأییدشده در برنامه بشردوستانه بالاترین اولویت داده میشود، اما متقاضیان باید هنوز باید الزامات دقیق صحی، شخصیتی و امنیت ملی را تکمیل کنند.»
'تروریستان ما را خواهند کشت'
سمیعالله برای رسیدن به جایگاه فعلی خود سفری طولانی را پشت سر گذاشته است.
در طول یکدهه گذشته درخواست پناهندگی او چندین بار به مانع برخورده است. از جمله، باری تماسش را با سرپرست خود که باید کار او را با نیروی دفاعی آسترالیا تأیید میکرد، از دست داده بود.
اما سمیعالله بالاخره او را یافت و در ماه می سال ۲۰۲۰ گواهینامه مورد نیاز برای درج درخواست ویزه پناهندگی آسترالیا را اخذ کرد.
آخرین باری که از مقامهای آسترالیایی شنید، جنوری ۲۰۲۱ بود، زمانی که تلاش کرد کودک نوزاد خود را به درخواست ویزهاش اضافه کند.
او میداند که همهگیری کووید-۱۹ روند رسیدگی به درخواستهای پناهندگی را به تأخیر انداخته است، اما میگوید که برای او و همکاران سابقش زمان از دست میرود.
او میگوید: «من مطمئن هستم که کووید-۱۹ ما را نخواهد کشت، اما گروههای تروریستی بسیار بهسادگی ما را خواهند کشت.»