نعمت‌الله قادری فقط پنج سال داشت که خانواده‌اش از افغانستان فراری شد.
بیست سال از آن زمان می‌گذرد، اما او بیش از هر زمان دیگری نگران کسانی است پای فرار از افغانستان را نداشته‌اند، به‌ویژه اکنون که نیروهای غربی در آستانه خروج کامل از این کشور هستند.
آقای قادری در منزل خود در ملبورن به اس‌بی‌اس نیوز گفت: «ما نمی‌توانیم کاری بکنیم، اما شدیداً نگران هستیم که بلایی سر آن‌ها خواهد آمد.»
او افزود: «من بسیار نگران هستم که وقتی نیروهای خارجی به طور کامل افغانستان را ترک کنند، چه بر سر هزاره‌ها خواهد آمد. من فکر می‌کنم آن‌چه خواهیم دید، یک جنگ تمام‌عیار علیه هزاره‌هاست.»
هزاره‌ها سومین گروه بزرگ قومی و اکثراً پیرو مذهب شیعه هستند که به دلایل مختلف پیوسته مورد آزارواذیت و تبعیض واقع شده‌اند.
نعمت‌الله قادری و خانواده‌اش در اواخر دهه ۱۹۹۰ میلادی در افغانستان Source: Supplied
آقای قادری گفت که طالبان در هفته‌های اخیر مصروف برنامه‌ریزی برای حمله بر روستای زادگاه او بوده و انتظار می‌رود به‌زودی حملات خود را آغاز کنند.
او گفت: «طالبان به آن‌جا رفت‌وآمد داشته و از محلی‌ها مالیات- مالیات غیرقانونی- زمین‌هایی را جمع‌آوری می‌کنند که حتا در آن زندگی نمی‌کنند.»
«هرکه را من می‌شناسم، از امکان تسلط طالبان بر کشور احساس ترس و نگرانی می‌کند.»
گسترش تسلط طالبان
همزمان با خروج نیروهای ایالات متحده امریکا و متحدانش، از جمله آسترالیا، ده‌ها السوالی افغانستان در سال جاری به دست گروه طالبان سقوط کرده‌اند.
داکتر نعمت‌الله ابراهیمی، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه لاتروب گفت: «ما شاهد هجوم گسترده طالبان برای تصرف مناطق و السوالی‌ها در سرتاسر افغانستان بوده‌ایم.»
آقای ابراهیمی افزود: «چیزی که واقعاً بازی را تغییر خواهد داد، این است که طالبان کنترل کل ولایت‌ها در تمام افغانستان را در دست بگیرند.»
در عین حال، گفته می‌شود حملات علیه هزاره‌ها در حال افزایش هستند.
نعمت‌الله ابراهیمی، استاد روابط بین‌الملل در دانشگاه لاتروب Source: SBS News/Scott Cardwell
در ماه می، سه انفجار پی‌درپی در نزدیکی یک مکتب دخترانه در کابل. اکثر قربانیان دانش‌آموزان دختر بودند.
این حمله سبب شد گروه‌های حقوق بشری افغانستان و جامعه هزاره خواستار بررسی کشتار هزاره‌ها به عنوان نسل‌کشی از سوی سازمان ملل متحد شوند.
سپس در ماه جون انفجار چندین بمب کارگذاری شده در وسایط نقلیه مسافربری مناطق هزاره‌نشین کابل، جان‌های بیشتری را گرفت.
در حالی که در قبال بسیاری از این حملات کسی ادعای مسئولیت نکرده، تحلیل‌گران می‌گویند عقب‌نشینی نیروهای غربی به طالبان و گروه‌های دیگری که دنبال آسیب زدن به هزاره‌ها هستند، جسارت بیشتر داده است.
داکتر ابراهیمی که خودش نیز یک هزاره است، گفت که از «بی‌تفاوتی» جامعه جهانی نسبت به اوضاع افغانستان ناامید شده است.
او گفت: «یک فاجعه انسانی در مقابل چشمان ما قرار دارد، فاجعه‌ای انسانی با ابعاد گسترده، و این در حالی اتفاق می‌افتد که جامعه جهانی- ایالات متحده، آسترالیا و نیروهای ناتو- از افغانستان دور می‌شوند.»
«آن‌چه من بسیار نگرانش هستم، این است که جنایات بی‌رحمانه جمعی در مقیاسی بسیار بزرگ‌تر از آن‌چه قبلاً دیده‌ایم، در افغانستان انجام خواهند شد، و این در زمانی رخ خواهد داد که جامعه بین‌المللی علاقه و اراده سیاسی خود را برای ادامه درگیر بودن و تمرکز بر مسایل افغانستان از دست بدهند.»
'نشانه‌های پاک‌سازی قومی'
آسترالیا اکنون خانه حدود ۵۰ هزار هزاره است که بسیاری از آن‌ها در اواخر دهه ۱۹۹۰ و اوایل دهه ۲۰۰۰ میلادی در زمان تسلط طالبان بر افغانستان از کشورشان فراری شده‌اند.
خانواده شکوفه طاهری یکی از هزاران خانواده‌ای بود که در این دوران کشور را ترک کردند. آن‌ها در نهایت در شهر سیدنی ساکن شدند.
خانم طاهری گفت: «زندگی کردن تحت کنترل چنین گروه افراطی بنیادگرا غیرممکن بود، زیرا ما هزاره بودیم، از نگاه قومی و اعتقادی متمایز بودیم، بنابراین ما یک دشمن قسم‌خورده طالبان بودیم.»
شکوفه طاهری، زن هزاره آسترالیایی می‌گوید بسیاری از نزدیکان وی در افغانستان بازگشت طالبان را اجتناب‌ناپذیر می‌دانند. Source: SBS News/KY Cheung
او افزود: «دو هفته گذشته خونین‌ترین دوره در ۲۰ سال گذشته بوده و این بدان معناست که ترس بیشتر از بازگشت طالبان و تکرار کابوسی وجود دارد که در اواخر دهه ۱۹۹۰ اتفاق افتاد.»
هرچند در اواخر ۱۹۹۰ خشونت‌ها شدیدتر بودند، اما هزاره‌ها قرن‌ها را زیر آزار و شکنجه در افغانستان سپری کرده‌اند.
بر اساس برآوردها، صدها هزار هزاره طی قرن نوزدهم میلادی به قتل رسیده، به بردگی گرفته شده یا از زادگاه خود تبعید شده‌اند.
و اکنون، بعد از دو دهه پادرمیانی غرب در افغانستان، بسیاری‌ها هراس دارند که خشونت و کشتار دوباره شدت بگیرند.
خانم طاهری گفت: «مردم در واقع احساس می‌کنند که همین اکنون نشانه‌هایی از پاک‌سازی قومی و اقدامات مبتنی بر نسل‌کشی توسط طالبان وجود دارند.»
خانم طاهری گفت که او پیوسته با وابستگان خود در افغانستان در تماس است و آن‌ها می‌ترسند که کنترل طالبان همچنان در حال گسترش است.
او گفت: «ما بسیار نگران هستیم، زیرا به نظر می‌رسد دامنه نفوذ طالبان در واقع به شهرها و روستاهای ما که قبلاً از آن فرار کرده بودیم، می‌رسد.»
«آن‌ها اصلاً نمی‌دانند چه کار کنند. افرادی هستند که سعی دارند از کشور فرار کنند، و افرادی هستند که هیچ برنامه‌ای جز این ندارند که منتظر بمانند طالبان چه وقت آن‌طرف‌ترشان را تسخیر می‌کنند.»
'تصویری بسیار زننده'
افزایش اخیر خشونت‌ها باعث شده بسیاری‌ها هشدار بدهند که مهاجرت دسته‌جمعی پناهجویان افغان می‌تواند در شرف وقوع باشد.
همزمان، صداهای خواستار توقف جهانی بازگرداندن هزاره‌ها به افغانستان روزبه‌روز بلندتر می‌شوند.
پروفیسر ویلیام ملی، استاد بازنشسته دانشگاه ملی آسترالیا که در زمینه پناهندگان و سیاست افغانستان تخصص دارد، یکی از پیش‌قراولان این صداهاست.
آقای ملی گفت: «اوضاع به‌قدری سیال است و در حال حاضر به سمتی نگران‌کننده پیش می‌رود که هرگونه پیشنهاد در مورد بازگرداندن پناهجویان به افغانستان احمقانه است و باید چنین تلقی شود.»
او افزود: «به جای آن‌که با این خیال باطل وانمود کنیم که مناطقی امن با امکان بازگرداندن افراد در افغانستان وجود دارند، بسیار عاقلانه خواهد بود که به‌سادگی این موضوع را در سیاست عمومی به رسمیت بشناسیم.»
اس‌بی‌اس نیوز از وزارت امور داخله آسترالیا پرسید که آیا چنین تعهدی می‌کند؟
هزاره‌ها در حال عزاداری برای قربانیان بمب‌گذاری‌ها در وسایط نقلیه مسافربری در کابل. Source: AP
یک سخنگوی این وزارت‌‌خانه گفت: «افرادی که به طور قانونی به آسترالیا می‌آیند، درخواست پناهندگی می‌کنند، و واجد شرایط تعهدات عدم اخراج آسترالیا شناخته می‌شوند، به شرط رعایت ضوابط ویزه مربوطه، شاید پناهندگی دایمی به آن‌ها اعطا شود.»
اما بسیاری‌ها، از جمله پروفیسر ملی، خواستار ضمانتی بهتر از این از سوی حکومت هستند.
او گفت: «همین اکنون، شواهدی که از مناطق تحت امر طالبان از افغانستان بیرون می‌آیند، نشان‌دهنده یک تصویر بسیار بسیار زننده از زندگی تحت حاکمیت طالبان هستند.»
«کسی نمی‌خواهد شاهد تکرار نمونه‌ای از وضعیتی باشد که یهودیان آلمان در دهه ۱۹۳۰ تجربه کردند، وقتی هیچ‌کس واقعاً نمی‌خواست از آن‌ها در کشورشان خوشامد بگویند، و مردم در واقع از داخل ایالات متحده پس فرستاده شدند و در نهایت در هولوکاست به شعله‌های آتش سپرده شدند.»
