Kluczowe punkty
- Przedmioty tkane są namacalnym ogniwem łączącym tkaczy, kraj i przodków.
- Tkactwo jest stosowane jako narzędzie w budowaniu szacunku i kontaktów społecznych.
- Indywidualny styl tkaczy identyfikuje ich pracę.
- Zarówno mężczyźni, jak i kobiety tkają.
Przedmioty tkane są tak różnorodne, jak artyści z Pierwszych Narodów, którzy je tworzą. Każda praca jest istotna i tworzy widoczny związek między tkaczem, krajem i jego przodkami.
Tkanie rozpoczyna się od zebrania i przygotowania lokalnych materiałów, takich jak trzcina, kora i rośliny. Są one przekładane w celu utworzenia odpowiedniego wzoru, który tworzy skomplikowane przedmioty, takie jak kosze, miski, liny i siatki.
„Tkactwo to tylko jedno słowo w języku angielskim. W języku ojczystym Pierwszych Narodów jest na to wiele różnych słów, - mówi Cherie Johnson. Jest kobietą z Gomeroi, artystką i edukatorką z Północnego NSW.
„Naprawdę znaczącą częścią tego, co nazywamy tkactwem, jest wiedza kulturowa, która znajduje się w produktach, materiałach - wiedza, jakie rośliny zbierać, o której porze roku, a także co jest dostępne do zbiorów w naprawdę zbalansowany sposób”.
ADELAIDE, AUSTRALIA: An Indigenous weaving workshop takes place in The Precinct Village an AFLW match. Credit: Kelly Barnes/AFL Photos/via Getty Images
Tkactwo łączy ludzi
Tkanie to nie tylko nauka szwów i całego procesu składania produktów.
Przedstawieciele różnych pokoleń siedzą razem, aby dzielić się historiami i uczyć się wiedzy kulturowej stojącej za historią, dlaczego ludzie tkają.
„Ważne jest, aby zrozumieć, czym tkałeś, dlaczego te przedmioty były znaczące, do czego służy obiekt, który tworzysz, jak go poprawnie używać. Jest w to wiele czynników zaangażowanych” - mówi Johnson.
Tak - mężczyźni też tkają
Luke Russell jest kustodianem Worimi w rejonie Newcastle w NSW. Jego praktyka polega na uczeniu się i przekazywaniu wiedzy o tworzeniu narzędzi swoich Starszych poprzez budowę tradycyjnych kajaków z kory, włóczni wędkarskich i innych narzędzi.
Dla mnie tkactwo, głównie tkanie lin, odgrywa dużą rolę, zwłaszcza w przypadku naszych męskich narzędzi.Luke Russell, posiadacz wiedzy kulturowej
Wykorzystuje wyrafinowane techniki tkania, aby zabezpieczyć końce swoich kajaków lub wiązania narzędzi specjalnie tkaną liną.
Od wczesnego dzieciństwa do lat nastoletnich chłopcy tradycyjnie spędzali czas z przedstawicielkami matriarchalnej hierarchii i nauczyli się tkać siedząc obok dziewcząt.
„Dla młodego mężczyzny, zwłaszcza którego uczono, jak rozwijać umiejętności tkania, powiedzmy, od wieku chłopca do wieku mężczyzny, teraz może wykorzystać wszystkie te umiejętności” - mówi Russell. „Wszystkie umiejętności, których nauczył się do tego momentu, były nauczane przez kobiety”.
Credit: Richard I'Anson/Getty Images
Tkanie jako ruchoma medytacja
Cherie Johnson używa tkania, aby wizualnie rozjaśnić swoje myśli. Ćwiczy spostrzegawczość, tkając z uwagą i wlewając swoje myśli w przedmiot.
„W ten sposób nasza społeczność przetwarza wiele spraw i problemów” - mówi.
Przetwarzamy je razem w miłości, w sposób naprawdę pełen szacunku, jak rodzina, i tak w ten sposób działa tkactwo. Łączy ludzi, siedzą razem i przędzą. Czasami w naszych kręgach tkackich ludzie przychodzą po prostu napić się herbaty, poprzebywać razem z innymi siostrami.
Różnice stylistyczne
Materiały roślinne, takie jak trawy i kora, różnią się w całym kraju, więc tkanie różni się także stylistycznie w zależności od regionu.
Tkacze wnoszą do swojej pracy własny i charakterystyczny dla danego regionu styl.
Istotne jest użycie lokalnych pigmentów z kwiatów, kory, soków lub korzeni.
„Artysta celowo używający pigmentu do barwienia tkanego włókna jest naprawdę ważny dla tego obszaru” - mówi Cherie Johnson.
Zazwyczaj można rozpoznać region na podstawie kolorów pigmentów, a czasem nawet samego artystę patrząc na dobór pigmentu, stylu, ściegu i materiałów.Cherie Johnson, artystka i edukatorka
Czasami można zidentyfikować artystę, patrząc na rodzaj tkania.
Artysta Nephi Denham jest tradycyjnym właścicielem Girramay z obszaru Cardwell w północnym Queensland. Jego wujek nauczył go tkać.
„Wielu naszych artystów, w tym ja, zaczynaliśmy tkactwo inaczej” - mówi Denham.
„Można stwierdzić patrząc na przedmioty, czy jest to tkanie lewą czy prawą ręką. Więc naprawdę możesz powiedzieć, kto co zrobił.”
Credit: Richard I'Anson/Getty Images
Możemy się dołączyć?
Cassie Leatham jest multidyscyplinarną artystką i mistrzem tkaczy z ludu Taungurung z narodu Kulin w Wiktorii. Prowadzi warsztaty prowadzone przez Pierwsze Narody, które są otwarte dla nie-rdzennych mieszkańców.
Uczestnicy są zachęcani do głębokiego słuchania, aby promować lepsze zrozumienie, i aby zdobyć wiedzę skąd pochodzą tkacze Pierwszych Narodów i jaki jest związek z ich przodkami.
„Ważne jest, aby wiedzieli, że te warsztaty powinny być prowadzone przez ludzi z Pierwszych Narodów i powinni zrozumieć znaczenie kulturowej własności intelektualnej tutaj, w Australii” - mówi Leatham.
Chodzi o przestrzeganie protokołu. Wszyscy możemy dzielić się tym, czego się nauczyliśmy, ale nie powinniśmy z tego czerpać korzyści — i zawsze musimy uznać naszych nauczycieli z Pierwszych Narodów.
Możesz znaleźć społeczności tkackie prowadzone przez Pierwsze Narody i festiwale tkackie, które są otwarte dla wszystkich. Warsztaty są często promowane przez lokalne rady, w mediach społecznościowych i po prostu przekazywane ustnie.
Widzialność głównego nurtu
Tkania są wystawiane i sprzedawane zarówno w dużych, jak i małych galeriach w całej Australii, w przestrzeniach prywatnych i publicznych.
Ważne jest, aby galerie prezentowały różnorodność kultur i środowisk Pierwszych Narodów.
„Główny nurt tkania to w rzeczywistości wizualny wgląd w przeszłość, która jest teraz teraźniejszością, a my wszyscy tkacze kontynuujemy tę tradycję dla naszych przyszłych pokoleń” - mówi Cassie Leatham.
„Więc kiedy ludzie wchodzą do galerii, ludzie muszą zdać sobie sprawę, że nasze tkactwo dotyczy całej Australii i każdy rejon ma znaczącą kulturowo historię związaną z tkactwem lub włóknami. Nie wszystko jest takie samo”.
