پیپ کیرنان (Pip Kiernan) رئیس سازمان Clean up Australia می گوید با آنکه اکثر استرالیایی ها اهمیت بازیافت را درک می کنند، بسیاری از آنها در مورد اینکه چه چیزی را می توان یا نمی توان بازیافت کرد، "گیج" شده اند.
او گفت: «مطالعه اخیری که در سال جاری انجام شد نشان داد که ۸۹ درصد از ما فکر می کنیم که این نکته مهم است، اما از هر سه نفر فقط یک نفر در مورد آنچه در سطل ویژه بازیافت قرار می دهیم آن را درست انجام می دهیم».
قرار دادن اقلام نامناسب در داخل سطل بازیافت یا بسته بندی آنها می تواند بقیه مواد قابل بازیافت را "آلوده" کند و در نتیجه کل آن سطل بازیافت را به محل دفن زباله بفرستد.
پژوهش های انجام شده نشان داده است که بسیاری از افراد، برخی از اقلام را حتی در زمانی که مطمئن نیستند که آیا آن کالا قابل بازیافت است یا خیر، در داخل سطل بازیافت قرار می دهند.
Your recyclables should not be bagged when placing them into the kerbside recycling bin. Source: Getty Images/RUBEN BONILLA GONZALO
پیپ کیرنان (Pip Kiernan) رئیس سازمان Clean up Australia گفت: « اشتباهات رایجی که ما مرتکب می شویم چیزهایی هستند که فکر می کنیم، ای کاش قابل بازیافت باشد. بنابراین، چیزهایی مانند دستمال کاغذی، حوله آشپزخانه، منسوجات و پوشک. این اقلام می توانند بازیافت کل کامیون بازیافت را آلوده کند و باعث آسیب شود. باتری ها نیز یکی دیگر از موارد بسیار مهم هستند. آنها را نباید در داخل سطل بازیافت قرار داد».
مهم است که با شورای محلی خود در مورد آنچه که در منطقه شما قابل بازیافت است چک کنید زیرا قوانین مربوط به بازیافت نه تنها در بین ایالت ها و قلمروها، بلکه بین مناطق شهرداری نیز متفاوت است. این امر، آموزش استرالیایی ها را در سراسر کشور بسیار چالش برانگیز می کند.
ابزارهای آنلاین رایگان مانند Greenius که توسط Cleanaway تهیه شده است می توانند دستورالعمل های مربوط به سطل ها آشغال را برای منطقه محلی شما ارائه دهند.
اما یک قانون رایج که همه ما باید از آن پیروی کنیم این است که فقط مواد قابل بازیافت تمیز و خشک را در سطل ویژه بازیافت قرار دهیم. به این مواد بازیافتی به عنوان منابعی فکر کنید که می توان به آنها جان تازه ای بخشید.
Australian Recycling Label (ARL) Source: Clean Up Australia
پیپ کیرنان (Pip Kiernan) رئیس سازمان Clean up Australia گفت: «مثلاً وسایل بازیافتی خود را در کیسه پلاستیکی قرار ندهید. آنها باید تمیز و خشک باشند. اگر به عنوان مثال به یک شیشه فکر می کنید، باید مواد غذایی جامد یا مایعات را از آنجا خارج کنید، درب فلزی شیشه را از شیشه باز کنید و آن را جداگانه در داخل سطل قرار دهید. در مورد مقوا، باید تمیز و خشک باشد، بنابراین اگر چرب است، نمی تواند به سطل بازیافت برود و باید آن را در داخل سطل زباله عمومی قرار دهید».
چگونه متوجه شویم که یک مورد قابل بازیافت است؟
سیستم برچسب بازیافت استرالیایی (ARL) در سال ۲۰۱۸ معرفی شد. در این سیستم، دستورالعمل‌های روشنی در مورد اینکه کدام جزء بسته بندی را می توان بازیافت کرد، ارائه شده است.
خانم کیرنان توضیح می دهد که این اغلب شامل جدا کردن بخش‌هایی مانند کلاهک، درب و شلنگ های پلاستیکی است.
او گفت: «مثلا اسپری هایی که در لباسشویی برای از بین بردن لکه های روی لباس از آنها استفاده می کنید. به عنوان مثال، برخی از این محصولات، قسمت لوله ای اسپری ممکن است قابل بازیافت نباشد اما خود بطری ممکن است قابل بازیافت باشد».
Reusing and repurposing, the way of the future Source: Getty Images/Su Arslanoglu
اگر کالایی دارای ARL نیست و مطمئن نیستید که قابل بازیافت است یا خیر، آن را خارج از سطل بازیافت بگذارید تا بقیه بازیافت خوب را آلوده نکند.
در حالی که اقلامی مانند پلاستیک های نرم را نمی توان از طریق سطل های ویژه بازیافت که در خیابان قرار می دهید، بازیافت کرد، اما با این وجود این اقلام، قابل بازیافت هستند. برای انجام این کار، باید آنها را به یک نقطه تخلیه مشخص در سراسر کشور ببرید.
سازمانی به نام REDcycle بیش از یک دهه است که راه هایی برای بازیابی و استفاده مجدد از پلاستیک های نرم ارائه می دهد. آنها بیش از ۱۹۰۰ محل تحویل در سراسر کشور، از جمله در تمام سوپرمارکت های بزرگ، دارند.
ربکا گلگورن (Rebecca Gleghorn) مدیر بازاریابی و ارتباطات RED Group است.
او گفت: «هر روز چهار میلیون قطعه پلاستیک نرم به سطل های REDcycle برگردانده می شود.»
از کیسه های فریزر گرفته تا کیسه های نان، کیسه های زیپ دار و حتی بسته بندی های حباب دار، مطمئن باشید که از دیدن مقدار پلاستیک نرمی که می توانید در یک دوره زمانی مشخص جمع آوری کنید، که همگی قابل بازیافت هستند، شگفت زده خواهید شد.
با این حال، همواره استثنائاتی نیز وجود دارد، و مانند هر بازیافتی در استرالیا، شما باید همیشه سیستم برچسب بازیافت استرالیایی (ARL) را بررسی کنیم.
این پلاستیک های نرم سپس پردازش می شوند و به شرکای تولیدی ارسال می شوند تا به حصار، مبلمان، و زیرساخت های جاده ای تبدیل شوند.
شوراهای شهر نیز ممکن است روزهایی را برای جمع آوری سایر زباله های خانگی که قابل بازیافت نیستند، مانند زباله های الکترونیکی و وسایل آشپزخانه تعیین کنند. آنها همچنین ممکن است مواد شیمیایی و باتری های خطرناک را برای دفع ایمن، جمع آوری کنند.
در حالی که تبدیل زباله به چیزی جدید، تأثیر مثبتی بر محیط زیست دارد، اما این واقعیت را تغییر نمی دهد که ما هنوز هم تعداد زیادی از محصولات را تولید و مصرف می کنیم.
در حال حاضر روند رو به رشدی در سراسر جهان از جمله استرالیا وجود دارد که در آن مردم اقلامی را به صورت رایگان با دیگران به اشتراک می گذارند و یا دریافت می کنند تا مورد استفاده مجدد قرار گیرند.
این پروژه موسوم به «Buy Nothing Project» در سال ۲۰۱۳ در ایالات متحده آغاز شد و از آن زمان تاکنون در سراسر جهان گسترش یافته است.
لیو مک گینس (Liv McGuiness) که گروه گسترده پروژه Buy Nothing Project را در منطقه هیلز در سیدنی اداره می کند، می گوید که مردم مدتی است شروع به پرسیدن سؤالاتی درباره منابعشان و اینکه آنها از کجا آمده اند و به کجا می روند، کرده اند.
از اسباب بازی‌هایی که بچه ها با آنها بزرگ شده‌اند، تا وسایلی که در کمد لباس شما قرار گرفته‌اند، وسایل مختلفی هر روز در این گروه به اشتراک گذاشته می شوند و دیگران آنها را دریافت می کنند.
استفاده مجدد از اقلام، تاثیر بلند مدت مثبت تری بر محیط زیست دارد. این کار همچنین باعث تقویت جامعه نیز می شود.اگر همه ما لحظه ای وقت بگذاریم و ببینیم که چگونه زباله های خود را بازیافت یا دفع می کنیم، تغییرات زیادی وجود دارد که می توانیم نقش خود را برای سیاره خود ایفا کنیم و این تغییر می تواند از امروز شروع شود.
