Είκοσι χρόνια μετά παραμένει ο μεγαλύτερος απολογισμός νεκρών Αυστραλών από μια τρομοκρατική επίθεση. Αποτελεί σίγουρα το γεγονός το οποίο άλλαξε για πάντα, τη συλλογική μνήμη των Αυστραλών.
Λίγο μετά τις 11 το βράδυ, στις 12 Οκτωβρίου του 2002, τρεις βόμβες εκρήγνυνται στο Μπαλί, το δημοφιλές τουριστικό θέρετρο της Ινδονησίας. Τον πρώτο εκρηκτικό μηχανισμό πυροδότησε βομβιστής αυτοκτονίας, ο οποίος βρισκόταν εντός του νυκτερινού κέντρου Paddy’s Bar στην περιοχή Kuta Beach.
Είκοσι δευτερόλεπτα αργότερα, ένας δεύτερος βομβιστής αυτοκτονίας πυροδότησε έναν πολύ ισχυρότερο εκρηκτικό μηχανισμό, εντός ενός οχήματος, που βρισκόταν έξω από το νυκτερινό κέντρο Sari Club. Και στη συνέχεια μια 3η βόμβα εξερράγη με τηλεχειρισμό έξω από το Προξενείο των ΗΠΑ στην πόλη Denpasar. Την ευθύνη για τις επιθέσεις, ανέλαβε η τρομοκρατική οργάνωση Jemaah Islamiyah, η οποία σχετιζόταν με την al-Qaeda.
Συνολικά 202 άνθρωποι από 23 χώρες σκοτώθηκαν και άλλοι 209 τραυματίστηκαν.
Ανάμεσα στα θύματα και οι 39χρονες δίδυμες αδερφές από τη Δ. Αυστραλία, Jane και Jenny Corteen. Η μητέρα τους June Corteen, ανακαλώντας στη μνήμη της τη στιγμή της είδησης του θανάτου τους, εξηγεί ότι ο πόνος που ένιωσε ήταν σαν κάποιος να την είχε πυροβολήσει στο στέρνο.
Κάποιοι από τους Αυστραλούς τραυματίες, διακομίστηκαν αρχικά στο Royal Darwin Hospital, φέροντας εγκαύματα, πληγές από θραύσματα, τραύματα στο κεφάλι, και κατάγματα.
Ένας από τους θεράποντες ιατρούς των Αυστραλών ήταν ο David Read, ο οποίος είχε παρουσιάσει, μάλιστα, μια ακτινογραφία η οποία έδειχνε 8 ρουλεμάν μέσα στο στήθος ενός τραυματία. Δηλαδή, οι τρομοκράτες είχαν γεμίσει τις βόμβες με μεταλλικά αντικείμενα, όπως τα ρουλεμάν προκειμένου να μεγιστοποιήσουν το θάνατο και την οδύνη.
Αυτοί που έμειναν πίσω
Ο κ. Read, εξήγησε, άλλωστε, πως μια βόμβα αποτελεί έναν πολύ άσχημο τρόπο για να τραυματιστεί κάποιος καθώς επηρεάζει ταυτόχρονα πολλαπλά μέρη του σώματος.
Ο πόνος, ωστόσο, δεν περιορίζεται μόνο σε αυτούς που επέζησαν τραυματιζόμενοι. Είναι και εκείνοι οι οποίοι από μια στροφή της τύχης, κατάφεραν να γλυτώσουν αλώβητοι. Ο Γιαν Λαζίνσκι, πετούσε εκείνη τη νύχτα για την Αυστραλία, καθώς οι φίλοι του διασκέδαζαν στο Sari Club. Εναγωνίως έστελνε μηνύματα, γνωρίζοντας, όμως, μέσα του ποια ήταν η τραγική αλήθεια.
Η Κάντις Μπάκιν, έχασε τους γονείς της. «Θυμάμαι την έκρηξη, λες και ήταν χθες», τονίζει χαρακτηριστικά και σπεύδει να προσθέσει πως πολλές φορές αναρωτιέται γιατί εκείνη σώθηκε, ενώ και οι δύο γονείς της σκοτώθηκαν.
Σήμερα, σε όλη την Αυστραλία πραγματοποιήθηκαν επιμνημόσυνες τελετές για τα θύματα των τρομοκρατικών επιθέσεων του Μπαλί. Στην εκδήλωση του Σύδνεϋ στο Coogee Beach, όπου έχει χτιστεί μνημείο για τους 88 νεκρούς, ο πρωθυπουργός Anthony Albanese, θύμισε πως 20 χρόνια μετά, ο πόνος από αυτές τις απώλειες δεν σβήνει. Τόσες μελλοντικές ζωές κλάπηκαν εκείνη τη νύχτα. Κάθε κουβέντα που δεν έγινε, κάθε στιγμή αγάπης που δεν βιώθηκε, σημείωσε με γλαφυρό τρόπο ο κ. Albanese.
