Δικαιολογημένα, ίσως, αφού ο πόλεμος τον βρήκε σχεδόν στην πρώτη γραμμή, στη γεννέτειρά του, Φλώρινα.
Ο πατέρας του πολεμούσε στα βουνά της Πίνδου και ο κ. Παπαδόπουλος τον θυμάται να φεύγει για το μέτωπο μαζί με άλλους στρατιώτες.
«Ημουν μικρό παιδί 6 χρονών όταν πήραν τον πατέρα στον στρατό και η μητέρα ανέλαβε το φρουτάδικο που είχαμε στον κεντρικό δρόμο. Από εκεί που περνούσαν τα στρατεύματα τότε για να πάνε στην πρώτη γραμμή», περιγράφει μιλώντας στο SBS Greek, με την αφορμή της επετείου 80 ετών από την ιστορική 28η Οκτωβρίου του «ΟΧΙ».
«Περνούσαν μέρα – νύχτα από εκεί τα στρατεύματα μια εβδομάδα προτού να αρχίσει ο πόλεμος».
«Μια μέρα – θυμάμαι σαν τώρα – τη μητέρα μου να λέει ‘να κι ο πατέρας σου’! Και τραγουδούσαν ‘Μια μαυρομάτα σέρνει τον χορό και κοκκινίζει σαν μωρό’».
Ο κ. Παπαδόπουλος δεν κρύβει ότι υπέφεραν στην οικογένεια με την απουσία του πατέρα, αλλά επιλέγει να μοιραστεί μια «ευχάριστη» ανάμνηση, από μια επιστολή που τους έστειλε δύο εβδομάδες αφότου έφυγε για το μέτωπο.
«Ηταν στην εμπροσθοφυλακή, μαζί με άλλους τρεις τέσσερις, και μας έγραφε: ‘Περιμέναμε τους Ιταλούς, εγώ ήμουν μπροστά και μόλις φτάνουν στα 600 μέτρα τους βλέπω να γυρίζουν πίσω και εγώ φώναζα ‘Λοχαγέ.. τρέχουν πίσω’».
Οπως περιγράφει ο κ. Παπαδόπουλος, το μισό τάγμα τότε είχε χαθεί, με τον πατέρα του να είναι ανάμεσα στους «τυχερούς» που γλίτωσαν έχοντας μεταφερθεί τραυματισμένοι στην Κορυτσά για ανάρρωση.
Πατήστε play στην κεντρική φωτογραφία για να ακούσετε το podcast με τη συνέντευξη που μας παραχώρησε ο συμπάροικος Γιάννης Παπαδόπουλος με την αφορμή της 28ης Οκτωβρίου 1940.
