ولید زازی، پناهندۀ افغان در ماه آگست سال 2013 به جزیرۀ کریسمس آسترالیا رسید و پس از چندماهی خودش را در جزیرۀ منس کشور پاپوا گینۀ نو یافت.
آقای زازی می‌گوید که او به دلیل کارش با یک شرکت ساختمانی قراردادی نیروهای آمریکایی در افغانستان، مجبور شد از دست طالبان فرار کند.
او به اس‌بی‌اس دری گفت: «آن‌ها (طالبان) گفتند من با کافران همکاری می‌کنم».
آقای زاری وضعیت کنونی پناهندگان همراهش در جزیرۀ منس را «بسیار شکننده» خواند و گفت که آن‌ها از بیماری‌های روحی و جسمی رنج می‌برند.
معترضان در حال انتقال پلاکارت‌هایی در حمایت از پناهجویان مقیم جزایر نارو و منس، شهر سیدنی، اکتوبر 2018 Source: AAP
او گفت: «آن‌ها تنها قرص‌های خواب را دارند تا کمی بخوابند و برای چندساعتی از شر درد نجات یابند».
او افزود، کسانی که بیماری شان خیلی جدی است، به «پورت موزبی» پایتخت پاپوا گینۀ نو فرستاده می‌شوند، اما آن‌جا نیز «امکانات مناسب برای درمان درست آن‌ها وجود ندارد».
به گفتۀ او، تعدادی داکتر و پرستار برای پناهندگان در جزیرۀ منس حضور دارند، اما «آن‌ها متخصص نیستند و امکاناتی در اختیار ندارند».
برای مشکلاتی چون درد دندان، داکترها آن‌ها را به شفاخانۀ محل می‌فرستند که تنها یک داکتر دندان دارد. زمانی که پناهندگان به آن‌جا مراجعه می‌کنند، از آن‌ها پرسیده می‌شود: «چرا به این‌جا آمده‌اید؟ این‌جا برای پناهندگان نیست».
Source: SBS News
احمدظاهر، پناهندۀ دیگری است که در سال 2013 وظیفه‌اش در حکومت افغانستان را به دلیل تهدیدهای طالبان ترک کرد. او در ماه می 2013 به جزیرۀ کریسمس آسترالیا رسید و پس از سه روز، به بازداشتگاه این کشور در جزیرۀ منس منتقل شد.
او می‌گوید یک‌بار برای عملیات سینوزیت به پورت موزبی منتقل شده بود، اما به دلیل عدم موجودیت داکتران متخصص، دوبار زیر عملیات رفته است.
«می‌توانستم امید را در چشمان شان ببینم»
آقای زازی می‌گوید پناهجویان مقیم منس از تصویب شدن لایحۀ انتقال درمانی در پارلمان آسترالیا خوشحال شده اند.
او گفت: «من می‌توانستم امید را در چشمان شان ببینم».
«من ذره‌ای امید و لبخندی را که بر لبان آن‌ها نقش بست، دیدم».
لایحۀ انتقال درمانی به داکتران اجازه می‌دهد دربارۀ انتقال پناهجوی بیمار از جزایر نارو و منس برای درمان به آسترالیا تصمیم بگیرند. وزیر مهاجرت تنها در صورت موجودیت نگرانی امنیتی می‌تواند از انتقال یک پناهجو به آسترالیا جلوگیری کند.
اعتراض پناهجویان در بازداشتگاه جزیرۀ منس، نومبر 2017 Source: Refugee Action Coalition
حکومت موریس به تکرار علیه این لایحه هشدار داده و می‌گوید تصویب آن باعث آغاز دوبارۀ تجارت قاچاقچیان انسان می‌شود.
اما اپوزیسیون می‌گوید این تغییرات در لایحۀ انتقال درمانی پناهجویان تنها شامل کسانی می‌شود که در حال حاضر در جزایر نارو و منس نگهداری می‌شوند.
آقای زازی می‌گوید امیدی برای پناهجویانی که بیماری شدید داشتند، باقی نمانده بود و آن‌ها «فکر می‌کردند به زودی خواهند مرد».
«اما اکنون آن‌ها کمی امید به درمان و زندگی سالم دوباره دارند».
«ما جنایت‌کار نیستیم»
پیتر داتون، وزیر امور داخلۀ آسترالیا بارها گفته است لایحۀ جدید انتقال درمانی به انتقال مجرمانی که در حال حاضر در نارو و منس نگهداری می‌شوند، خواهد انجامید.
اما آقای زازی می‌گوید: «می‌خواهم از آن‌ها بپرسم، چه کسانی مرتکب جرم شده اند؟ ما جنایت‌کار نیستیم».
به گفتۀ او، حکومت پاپوا گینۀ نو قوانین خودش را دارند و هرکسی مرتکب جرمی می‌شود، باید براساس قوانین مجازات شود.
احمدظاهر، پناهندۀ دیگر افغان می‌گوید: «اگر ما مجرمیم، چرا ما را در اردوگاه نگه داشته اند؟ چرا ما را به سارنوالی/دادستانی و محکمه معرفی نمی‌کنند؟»
از سوی دیگر آقای زازی می‌گوید به باور او، سیاست‌مداران آسترالیایی از آن‌ها برای اهداف سیاسی خودشان استفاده می‌کنند.
او افزود: «این حکومت آسترالیا است که مرتکب جنایت علیه بشریت شده است، نه ما. ما جنایت‌کار نیستیم؛ ما فقط دنبال امنیت هستیم، در یک جای امن و یک کشور امن».
«تمام آنچه ما می‌خواهیم، آزادی است».
در حال حاضر، میان 40 تا 50 پناهجوی افغان در اردوگاه پناهجویان در جزیرۀ منس نگهداری می‌شوند.
