نصرت ٥٣ ساله میگوید در هفت ماه اول زندگیاش در آسترالیا، روزگار خیلی خوبی را سپری کرده، اما یک اتفاق ناگوار باعث شد زندگیاش از اینرو به آنرو شود.
نصرت در گفتوگو با برنامه «فید» () اسبیاس میگوید: «همان هفت ماه اول که با شوهرم زندگی کردم، خیلی احساس خوب داشتم، احساس خوشی داشتم و هیچ فکر نمیکردم که من مثلاً از شهر و فامیل خود دورم... ولی زندگیام را که تلخ کردند، بیخانه و بیجا شدم، همین برایم سخت است».
روزگار خوش نصرت در آسترالیا پس از هفت ماه با مرگ شوهرش به پایان رسید و اکنون با کولهبار بسته، در گاراجی که آب و گاز ندارد، در دندینانگ زندگی میکند.
شب بعد مرگ شوهرش وقتی از بیرون به خانه بازگشت، فرزندان شوهرش (فرزنداندرانش) را در حال تبدیل قفلهای خانه یافت تا او نتواند وارد آن شود.
نصرت با بغضی در گلو دربارۀ پس از مرگ شوهرش میگوید: «خیلی سخت بود. وقتی که آدم کسی را نداشته باشد، پولی هم نداشته باشد، هیچجا را بلد نباشد، زبان هم نفهمد، برایش آسان میگذرد؟»

نصرت اکنون در گاراج یکی از همصنفانش زندگی میکند. Source: SBS
کار آنها به پولیس کشید و نتیجه دخالت پولیس، صدور دو دستور ممانعت از خشونت (AVO) برای محافظت او از دو عضو خانوادهاش شد.
اما شش ماه بعد، نصرت نامهای دریافت کرد که باید خانه را خالی کند.
خانه را دختراندرانش فروختند و او را «دست خالی» از آنجا بیرون کردند.
نصرت هنوز برگه فروش خانهاش را به عنوان یک یادگاری نگه داشته است. عکسهای آن را نشان میدهد و میگوید «این خانهام بود. در اینگونه خانه زندگی میکردم، این خانه کجا و این گاراج را که میبینید، به چشم سر میبینید چه گاراجی هست، من اینجا زندگی میکنم».
«خیلی روی اعصاب و غیرت و همهچیزم تأثیر کرد. من آدمی بودم که از هیچچه نمیترسیدم، اما الان باد میوزد، درخت تکان میخورد، من میترسم. از هر چیز میترسم. کسی از کنارم رد میشود، احساس بد دارم و میگویم البته اینها دارند از پشت به من حمله میکنند».
در حال حاضر وکیل مدافعی تلاش میکند سهم او را از پول فروش خانه پس بگیرد، اما نصرت خیلی به نتیجه آن امیدوار نیست.
حکومت ایالتی ویکتوریا در سال ٢٠۱٦ کمیسیون حقیقتیابی را مؤظف به تحقیق در بارۀ خشونتهای خانوادگی در این ایالت کرد. بر بنیاد یافتههای کمیسیون سلطنتی حقیقتیاب در امور خشونتهای خانوادگی، زنانی چون نصرت که از کشورهای دیگر به آسترالیا مهاجرت کرده، بیشتر در معرض خشونت قرار دارند.
با وجود پیشرفتهای قابل توجه در عرصه جلوگیری از خشونتهای خانوادگی پس از کمیسیون حقیقتیاب ٢٠۱٦، تعدادی از گروههای مدافع حقوق زن به این باورند که خدمات ویژه زنان مهاجر نیاز به توجه بیشتر دارد. انزوای اجتماعی، ترس از اخراج و موانع زبانی مسایلی هستند که به آسیبپذیری زنان مهاجر نسبت به خشونتهای خانوادگی میافزایند.

عایشه عوان یک مددکار اجتماعی است. Source: The Feed
«» () یک سازمان اجتماعی در دندینانگ ویکتوریاست که برنامه بازدید از خانه برای زنان منزوی شده به دلیل خشونتهای خانوادگی را پیش میبرد.
در کنار بازدید، سرچشمه به این زنان در قسمت خانهپری فورمها، درج درخواست خانهیابی اضطراری، امور سنترلینک و مهاجرت کمک میکند.
نصرت یکی از زنان اشتراک کننده در برنامه بازدید از خانه سرچشمه برای زنان است. پس از یک تلاش ناموفق برای به دست آوردن خانهای قابل استطاعت از اداره مسکن، نصرت قصد دارد برای بار دوم به کمک این نهاد درخواست خانه دهد.

نصرت میگوید رویدادهای پس از مرگ شوهرش از او یک زن ترسو ساخته است. Source: The Feed
عایشه عوان، مددکار اجتماعی در سرچشمه برای زنان میگوید اگر ادارههای خدماترسانی توانایی درک پیچیدگیهای مشکلات زنان مهاجر را داشتند، درخواست او رد نمیشد.
عایشه میگوید: «نیازهای این زنان به طور مناسب بررسی نمیشوند».
«او به یکی از نهادها که در محل کار میکند مراجعه کرده بود، اما وقتی ما از او خواستیم دوباره با آنها ملاقات کند، خیلی بیمیل بود، نمیخواست آنجا برود. و دلیلی که ما بعداً دریافتیم، این بود که کارمند به صحبتهای او نمیفهمیده است».
اگر کسی را میشناسید که از خشونتهای خانوادگی متأثر شده، به شماره ۱٨٠٠٧٣٧٧٣٢ زنگ بزنید یا به وبسایت مراجعه کنید.