انتخابات روز شنبه، ۲۵ مارچ ۲۰۲۳، در نیوساوت‌ولز به پیروزی حزب کارگر به رهبری کریس مینز و کنار زده شدن ائتلاف لیبرال-نشنال به رهبری دومنیک پروته منجر شد.
حزب کارگر تا اکنون توانسته ۴۵ کرسی را در مجلس نمایندگان نیوساوت‌ولز از آنِ خود کند و با توجه به این‌که در چهار حوزه انتخاباتی دیگر نیز پیشتاز است، انتظار می‌رود حداقل ۴۷ کرسی لازم برای تصاحب قدرت را کسب کند.
با این حساب، اکنون به استثنای ایالت تاسمانیا که حزب لیبرال بر آن حکومت می‌کند، حزب کارگر به علاوه حکومت فدرال، در تمام ایالت‌ها و قلمروهای سرزمین اصلی آسترالیا قدرت را در دست دارد.
کارشناسان می‌گویند، اگرچه این می‌تواند برای آسترالیایی‌های خسته از سال‌های سخت گذشته یک پیروزی به حساب بیاید، اما همسویی سیاسی بین کانبرا و ایالت‌ها و قلمروها نمی‌تواند سراسر خوبی باشد.
اکنون که کارگر بر تمام سرزمین اصلی آسترالیا حکومت می‌کند، چه توقعاتی می‌توان از آن داشت؟
سیاستهای خاصی سریع‌تر اجرا می‌شوند
کارشناسان بر این باورند که گسترش موج سرخ/قرمز بر سراسر سرزمین اصلی آسترالیا می‌تواند به این معنا باشد که برخی از سیاست‌ها سریع‌تر اجرا خواهند شد، زیرا سیاستهای حزبی کمتری بازی خواهند شد.
ریچارد دِنیس، رییس اجرایی اندیشکده ترقی‌خواه 'آسترالیا انستیتوت'، به اس‌بی‌اس نیوز می‌گوید: «داشتن تعداد زیادی از حکومت‌های کارگر دور میز کابینه ملی و در لاج (اقامتگاه رسمی نخست‌وزیر آسترالیا) بدون شک به افزایش انسجام و شاید تمرکز بیشتر بر برخی از آن مسایل بزرگ ملی کمک می‌کند.»
به گفته آقای دنیس، آسترالیایی‌ها می‌توانند شاهد یک «میل واقعی» برای حل تنش‌ها بر سر مسئولیت‌های مربوط به بودجه آموزش و صحت یا نحوه تقسیم درآمد مالیاتی فدرال بین حکومت‌های مرکزی و ایالتی باشند.
او می‌گوید: «برای همه سخت‌تر خواهد بود که یکدیگر را به خاطر ناتوانی در حل این مسایل ملامت کنند. بنابراین، فکر می‌کنم این‌جا یک فرصت واقعی وجود دارد.»
کاسموس ساماراس، استراتژیست سابق حزب کارگر آسترالیا و رییس استراتژی و تجزیه و تحلیل گروه لابی رِدبریج (Redbridge Group)، معتقد است که درگیری سیاسی کمتر بین ایالت‌ها و مرکز می‌تواند منجر به اتخاذ سیاستهای مترقی‌‌تر، به‌ویژه در زمینه تغییرات اقلیمی، شود.
آقای ساماراس به اس‌بی‌اس نیوز می‌گوید: «از زاویه روابط کاری، برای هر دو سطح حکومت بسیار بهتر خواهد بود. من فکر می‌کنم ما حرکت نسبتاً سریع و تغییر بزرگی در سیاست اقلیمی و گذار به انرژی پایدار خواهیم داشت.»
توجیه کارهای ناکرده دشوارتر خواهد بود
اما آقای دنیس هشدار می‌دهد، در حالی که داشتن نخست‌وزیران کارگر در سطوح ملی و ایالتی می‌تواند از نظر سیاست‌گذاری مفید باشد، «ریسک‌های سیاسی» آن را نیز نمی‌تواند نادیده گرفت.
به گفته او، اکنون دیگر کارگر به‌سختی می‌تواند تقصیر عدم اقدام درباره تغییرات اقلیمی را به گردن حزب لیبرال بیندازد.
او می‌گوید: «در حالی که فرصت بزرگی برای حکومت‌های ایالتی و فدرال کارگر وجود دارد که کارهای بیشتری در مورد اقلیم انجام دهند، با داشتن نخست‌وزیران کارگر در ایالت‌های دارای منابع معدنی و همچنین در کانبرا، برای کارگر خیلی سخت خواهد بود که به رای‌دهندگان توضیح دهد که چرا نمی‌تواند اقدامات بیشتری را برای جلوگیری از گسترش سوخت‌های فسیلی انجام دهد.»
اختلاف نظر درون‌حزبی می‌تواند زیان‌بار باشد
نخست‌وزیر و سران ایالت‌ها و قلمروها ناگزیر در مواردی اختلاف نظر پیدا می‌کنند، ولی توجیه کردن آن درون یک حزب به مردم می‌تواند خیلی دشوار باشد.
به عنوان مثال، در هفته‌های اخیر شاهد اختلاف رهبران کارگر در ویکتوریا، آسترالیای جنوبی و کوینزلند با حکومت آلبانیزی در مرکز در مورد انرژی، بودجه صحت و پیمان امنیتی اوکوس (AUKUS) بوده‌ایم.
آقای دنیس می‌گوید: «بین آنچه نخست‌وزیران ایالتی به نفع ایالت خود می‌بینند و آنچه نخست‌وزیر به صلاح مملکت می‌داند، ناگزیر تفاوت‌هایی وجود خواهند داشت.»
نخست‌وزیر آنتونی آلبانیزی در حال معرفی کریس مینز، نخست‌وزیر منتخب نیوساوت‌ولز، به هواداران حزب کارگر در شب انتخابات ۲۵ مارچ Source: AAP / AAP
او می‌افزاید: «نخست‌وزیران ایالت‌ها باید کمی سخت‌تر تلاش کنند تا رای‌دهندگان را متقاعد کنند که حکومت فدرال برای توجه به ایالت خود تحت فشار قرار می‌دهند.»
اما آقای ساماراس باور دارد که بعید است شاهد درگیری‌های درون‌حزبی زیادی باشیم.
او می‌گوید: «کسانی که در حکومت هستند، تلاش می‌کنند زمان زیادی را تلف نکنند و سعی می‌کنند تا آن‌جا که ممکن است، کارهای بیشتری را به انجام برسانند.»
انتخاب مجدد می‌تواند دشوار باشد
نتیجه انتخابات نیوساوت‌ولز می‌تواند در ۲۰۲۵ فشار بیشتری را بر نخست‌وزیر آنتونی آلبانیزی وارد کند.
آقای دنیس می‌گوید: «رای‌دهندگان دوست دارند تضمین اندکی را نزد خود داشته باشند و بسیاری از نمی‌خواهند قدرت بسیار زیادی را در اختیار یک حکومت یا یک حزب قرار دهند.»
«پس وقتی حزبی در سطح ایالتی در قدرت باشد، استدلال این است که افراد کمتری تمایل دارند از آن حزب در سطح ملی حمایت کنند.»
«ما نمی‌دانیم که آیا این امر کار را برای آنتونی آلبانیزی در ۲۰۲۵ سخت‌تر می‌کند یا خیر.»
اما گسترش موج سرخ بر سراسر کشور می‌تواند انتخاب مجدد را برای نخست‌وزیران کارگر در سطح ایالتی دشوار سازد و چنین چیزی در تاریخ آسترالیا تکرار شده است.
در سال ۱۹۹۶، وقتی جان هاورد به نخست‌وزیری رسید، به استثنای نیوساوت‌ولز، حزب لیبرال بر تمام ایالت‌ها و قلمروها حاکم بود، اما زمانی که از قدرت کنار زده شد، تمام ایالت‌ها و قلمروها در دست کارگر بودند.
وقتی جان هاورد در سال ۱۹۹۶ به نخست‌وزیری رسید، به استثنای نیوساوت‌ولز، قدرت در تمام ایالت‌ها در دست حزب لیبرال بود. Source: AAP / AAP
موازنه قدرت می‌تواند از سال ۲۰۲۴ با برگزاری انتخابات ایالتی در کوینزلند به نفع لیبرال‌ها تغییر کند.
اما آقای ساماراس احتمال کمتری می‌دهد که الگوی کوینزلند در سایر نقاط کشور تکرار شود.
او می‌گوید: «حکومت کارگر در کوینزلند تا اکنون سه دوره را پشت سر گذاشته و بافت جمعیتی آن‌جا برای حزب کارگر فوق‌العاده دشوار است و برای یک مدت بسیار طولانی این‌گونه بوده است. بنابراین، فکر می‌کنم دفعه بعدی که پای صندوق‌های رای می‌رویم، احتمالاً شاهد تغییر در حکومت خواهیم بود.»
آسترالیا شاید از نبود تنوع سیاسی رنج ببرد
به گفته آقای ساماراس، اگرچه وجود حکومت‌های دیوار-به-دیوار کارگر می‌تواند تعاملات بین ایالت‌ها و قلمروها را آسان‌تر کند، ولی فقدان رقابت و بحث می‌تواند خفه‌کننده و ناسالم باشد.
او می‌افزاید: «تنش دموکراتیک همیشه چیز خوبی است. جناح‌های سیاسی کارگر و لیبرال همیشه وقتی برای عملکرد بهتر زیر فشار قرار دارند، در بهترین حالت خود هستند.»
اما آقای دنیس می‌گوید، اگرچه آسترالیایی‌ها تنوع سیاسی را دوست دارند، اما خواسته آن‌ها چیزی است که از صندوق‌های رای بیرون آمده است.
«ما شاهد یک نوسان بزرگ به نفع حزب کارگر در انتخابات نیوساوت‌ولز بودیم، پس فکر می‌کنم این باور قدیمی که مردم نمی‌خواهند حزب واحدی در دو سطح از آن‌ها نمایندگی کند، به‌وضوح خط بطلان خورده است.»
